Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Κωδικό όνομα: Τρυφερότητα

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν θέμα με την τρυφερότητα και δεν έχει να κάνει με το αν στην βγάζει ο άλλος. Η είσαι τρυφερός άνθρωπος ή δεν είσαι. Βλέπω ζευγάρια μικρά, μεγάλα, υπερήλικα, να αγκαλιαζονται στους δρόμους να είναι χεράκι-χεράκι. Πόσο τους ζηλεύω. Όταν αρρωσταίνω δε, έχω μεγαλύτερη αδυναμία στην τρυφερότητα. Έτσι έχω μάθει μάλλον. Έχω μάθει όταν δεν είμαι καλά ο κόσμος να ανησυχεί κ να προσπαθεί να με κάνει καλά με αγκαλιές. Ναι, πολλές αγκαλιές. Δε με νοιαζουν τα λόγια. Αγκαλιές μόνο. Τόσες όσες να σκάσω. Θέλω να με πνίγουν από την αγάπη τους, μόνο έτσι γίνομαι καλά. Είμαι γκρινιάρα και όταν αρρωσταίνω, γίνομαι ανυπόφορη. Δεν μ αντέχω, ούτε εγώ η ίδια. Μόνο οι αγκαλιές με μαλακώνουν. Μόνο έτσι αισθάνομαι ασφάλεια. 

Αν η αγκαλιά εκλείπει καταρρέω, χάνω την δύναμή μου. Οταν δεν έχω έναν τρυφερό σύντροφο η ανασφάλειά μου χτυπάει κόκκινα. Ζηλεύω. Ποιός; εγώ! Ναι ζηλεύω όχι την φιγούρα της άλλης, αλλά με την σκέψη και μόνο ότι αυτή θα την αγκάλιαζε, εμένα όχι. Εγωιστικό; Ίσως, αλλά έτσι έχω μάθει. Να είμαι τόσο ποθητή ώστε ο άλλος να κάνει έρωτα μαζί μου μετά από ένα βράδυ πάθους. Να στέκεται να με κοιτά και να με περιεργάζεται χαιδεύοντας μου τα μαλλιά. Θέλω να με βλέπει όταν στρίβω την γωνία να μπω στο μπαράκι που με περιμένει και να σκέφτεται τα δευτερόλεπτα που θα φτάσω για να μπορέσει να μ αγκαλιάσει. Θέλω να βλέπω την λαχτάρα στα μάτια του. Να με κοιτά και να εκτιλύσσεται ένα μικρό πορνό που το ξέρουμε μόνο εμείς οι δύο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου να περνάνε από μπροστά μας εικόνες και όλα τα πυροτεχνήματα του έρωτα. Και μετα να αρκεστούμε, μάντεψε σε τι. Σε μια αγκαλιά. Πόσο μου χει λείψει να με πάρεις αγκαλιά! 

Ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τις εξαρτήσεις. Αλλά πλέον το παραδέχομαι. Εξαρτώμαι από μια αγκαλιά. Αν δεν την έχω δεν ειμαι εγώ, δεν είμαι καλά. Είμαι μια άλλη που μου μοιάζει λίγο. Αυτή η άλλη γκρινιιάζει, ξυνίζει, προσποιείται ότι περνάει καλά, ότι είναι κουλ, ζηλεύει, καίγεται. Θέλω μια αγκαλιά. Γελοίο στις μέρες μας, αλλά ο κόσμος έχει ξεχάσει να αγγίζει. Θέλω μια αγκαλιά, γιατί μέσα της χωράει όλος ο κόσμος μου. Θέλω μια αγκαλιά για να κατοικώ. Θέλω μια αγκαλιά για να γίνω πάλι εγώ.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Εκει που δεν υπάρχεις

Σε ενοχλούν τα συναισθήματα, αυτά τα πηγαία ένστικτα που αναμοχλεύονται, κάθε φορά που έρχεται αυτός στη μνήμη σου όταν έχεις διαλέξει.

Σε ενοχλεί που δεν μπορείς να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει. Σε κουράζει που μεγάλωσες και ακόμα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον έρωτα.

Πάντα να κάνεις το σωστό για τους άλλους και να δημιουργείς τον αντίπαλο εραστή. Αυτόν που θα ήθελες να είσαι μαζί αλλά δεν υπάρχει. Δυστυχείς από ευτυχία. Αυταπάτες για ένα εγώ που λατρεύουν οι άλλοι και δεν κατανοείς εσύ, γιατί δεν άφησες ποτέ κανέναν να γίνει καθρέφτης σου.

Πάντα γυρνάω σε σένα, πάντα βρίσκω κάτι από σένα.