Αγκαλιά με το μικρό μου απωθημένο

Είναι γενική αλήθεια ότι όταν κάτι το θες πολύ το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να μην το χεις. Κι όμως όταν το σύμπαν αναγνωρίζει τα λάθη του σου χαρίζει απλόχερα όλα όσα πρόσμενες τόσα χρόνια. Η αναμονή σε σκοτώνει, ειδικά εάν είσαι ανυπόμονος από τη φύση σου και ανήσυχο πνεύμα. Όταν όμως έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, το συναίσθημα της αναγνώρισης μετά από το μεγάλο ταξίδι για την Ιθάκη δεν μπορεί να περιγραφθεί με λόγια. Η εφορία, η αγαλλίαση και η θετική ενέργεια στο ζενίθ. Νιώθεις ότι έχεις τόσα πολλά να δώσεις και να μάθεις. Θεωρώ ότι η δημιουργικότητα του ανθρώπου ξεχειλίζει όταν βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον με ποικίλα ερεθίσματα. Η πορεία των πραγμάτων και των συγκυρίων με έφερε αντιμέτωπη με τα όνειρά μου και τις προσδοκίες μου. Άλλες φορές απελπίστηκα και άλλες πάλι ανέβαινα τα μικρά σκαλοπάτια της προσωπικής μου επαγγελματικής επιτυχίας.

Με μηδαμινή βοήθεια από κοινωνικές διασυνδέσεις δεν είχα άλλη επιλογή από το να περάσω και πάλι τα στενά της Μάγχης, παρά τις αντιδράσεις των δικών μου ανθρώπων. Ξεκινώντας με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο, γνώρισα άλλες κουλτούρες, εναρμονίστηκα με το περιβάλλον, συμβιβάστηκα με εφήμερες καταστάσεις, δέθηκα με αλλόθρησκους, συνεννοήθηκα σε μια άλλη γλώσσα και παρ’ όλες τις αντιξοότητες έκανα φιλίες δυνατές. Άφησα στην άκρη τον πολύ ‘ελληνικό’ μου εγωισμό, τσαλάκωσα την υπερηφάνεια μου και έγινα μαθητούδι. Ζούσα μια ζωή στο pause αλλά ήξερα ότι θα έρθει η στιγμή που θα πατήσω το fast forward. Σιγά σιγά με τη βοήθεια της θεάς τύχης και της επιμονής μου γύρισα στα πάτρια εδάφη. Επαναπατρισμένη πια, πέρασα ένα από τα πιο δύσκολα στάδια μετάβασης και συναισθηματικής αστάθειας. Είναι τρομακτικό να νιώθεις ξένος στην ίδια σου την χώρα. Αν και διένυσα ένα μεγάλο διάστημα μετέωρη, ανασυγκρότησα τις δυνάμεις μου και επιτέλους βρέθηκα μπροστά από την πρώτη μου νίκη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε αυτό που διαλέξαμε να είναι το επάγγελμα μας για την υπόλοιπη μας ζωή. Λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Συνήθως ξεκινάμε χωρίς να ξέρουμε εάν θα μας αρέσει μέχρι να το δοκιμάσουμε, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή. Είμαι πολύ τυχερή που γνωρίζω ανθρώπους που είναι παθιασμένοι με τη δουλειά τους και με εμπνέουν, αλλά περισσότερο χαίρομαι γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι φίλοι μου και με στηρίζουν.

Αυτό το post το αφιερώνω σε αυτούς τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο μου και με έκαναν να πιστέψω στον εαυτό μου. Ένα κομμάτι από αυτό που τώρα θεωρώ πρώτη νίκη είναι δικό τους.

Ο μικρός σου παραδεισος

Και εκεί που νιώθεις ότι όλος ο αρνητισμός σου έχει εξαφανιστεί και τα βάζεις με τον εαυτό σου που έχεις κρατήσει μόνο τις καλές στιγμές, εκτροχιάζεσαι. Παρερμηνεύεις, τσαντίζεσαι και βλέπεις έναν άνθρωπο τόσο πεζό και δειλό που σου ‘ρχεται αηδία. Θέλεις να ξεράσεις και μόνο που σκέφτηκες να περάσεις το υπόλοιπο του βίου σου μαζί του. Δεν αντιλαμβάνεσαι γιατί θέλησες να δέσεις το χρυσό νήμα της σύντομης ζωής σου με το δικό του. Αναρωτιέσαι γιατί ήθελες να κλειστείς στο μικρό κλουβί της σημαντικότητας της αγάπης σας. Και γιατί αυτός ο έρωτας να ήταν τόσο ξεχωριστός όταν το τέλος είναι τόσο παρωχημένο, τόσο κοινότυπο και αναμενόμενο;

Αλλά οι καλές παλιές σου φίλες, οι άμυνες, δε θα σε εγκαταλείψουν τώρα. Σε βοηθούν να βάλεις το καλό σου χαμόγελο, να λάβεις πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή σου, να αλλάξεις την καθημερινότητα σου και να προχωράς με αξιοπρέπεια. Ευτυχώς έχεις ανθρώπους δίπλα σου που εκτιμούν αυτά τα μικρά ιδιαίτερα χαρίσματα σου και τις αναποδιές σου. Χτίζεις σιγά σιγά ότι χάλασε ο έρωτα Β διαλογής και η δύναμη που του ‘δωσες.

Μαζεύεις λοιπόν ότι προλαβαίνεις από συναισθήματα και αναμνήσεις, τα βάζεις άτσαλα σε μια βαλίτσα και την πέτα μακριά. Να μη θυμάσαι, να μη σκέφτεσαι, να μην ονειρεύεσαι. Κλείνεις το κουτί της Πανδώρας με το εκτυφλωτικό φώς που σε τρομάζει. Έπειτα λυτρωμένος που ξέφυγες από τον καταιγισμό των αναμνήσεων, βουλιάζεις στον καναπέ σου, κάνεις τον απολογισμό σου, την ταβανοσκόπηση σου και οραματίζεσαι μια ευτυχισμένη ζωή. Μια ζωή που θα είναι ολότελα δική σου. Την ζωγραφίζεις με χρώματα ζεστά, βάζεις μουσικές και αρώματα από τα παιδικά σου χρόνια. Αναμοχλεύεις μυρωδιές στο νου που σου φέρνουν εφορία. Κλείνεις τα μάτια και έρχεσαι πιο κοντά στον μικρό σου παράδεισο. Το μικρό σου καταφύγιο που στη μέση δεσπόζει ένα ιερό που όταν εναποθέτεις την πληγωμένη σου καρδιά αυτή αυτό-ιαίνεται και ζωντανεύει μονομιάς. Χτυπά δυνατά, γίνεται κατακόκκινη σαν Αυγουστιάτικο φεγγάρι και λάμπει σαν ήλιος, φωτίζοντας όλες τις σκοτεινές σου σκέψεις. Ξυπνάς από ύπνο βαθύ και η πρώτη ανάσα σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δυνατός και έτοιμος μαχητής…υπερασπιστής της ζωής που σου ανήκει δικαιωματικά.

ΥΓ. Κομμάτι από παλιές σκέψεις

Σε γελάσανε ψυχή μου

Στοιχειωμένες ψυχές… σε φύλλα χρυσού σκαλισμένες…στα παζάρια μας πουλάνε για μια μπουκάλα κρασί χείριστης ποιότητας, ξεγελώντας τη δίψα τους, μπεκροπίνοντας σταγόνες ζωής…χαμογελούν, με κόκκινη μύτη και μάγουλα, νομίζοντας πως νέκταρ αγγίζει τους ουρανίσκους τους. Πληρώνουν κοψωχρονιά , την έμπνευση του μέγα δημιουργού, του μέγα προμάχου, του θεού ανθρώπου, ο οποίος εντέλει σταυρώνετε και χρεώνεται καρφιά και λόγχη στους βασανιστές του. Μόνο και μόνο για να το μετανιώσει στη μεταθανάτιο ζωή, γιατί τελικά δεν έσωσε κανένα…και ο θεός να τον ξεχνά στο σταυρό, κωφεύοντας στο ουρλιαχτό του ‘ήλι ηλι λαμα σαβαχθανί’, για να τον κάνει να μάθει το μάθημα του…αυτό που διδάχθηκε από τους αποτυχημένους δασκάλους της ζωής…αλλά με τόσο προσοχή τους άκουγε…

Tribune to my friend A. Είναι δικό του και το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να το ποστάρω...

Open your eyes and see me,
Tell me that it's not too late.
Whisper to me a sad song,
Weighing us down in shame.
I always said I believed you,
You told me that was so cliche.
And with every kiss I resented you
Because your feelings never got in the way

[Chorus 1]
I know that you never loved me;
I know that you never cared at all,
Maybe just one more dance
Cause that's as close as you're gettin' to a true romance

Open your heart and feel me,
Tell me you don't feel the same.
I dig down deep for forgiveness,
And still you're busy placing the blame.
This isn't about right or wrong now,
It's not about wasted time.
I should have paid closer attention,
But I didn't bother reading the signs.

[Chorus 2]
I know that you never loved me;
I know that you never cared at all,
No my love we can't be friends,
In fact I liked you much better
When you'd just pretend.

[Chorus 1]

Open your arms and hold me,
Tell me it'll be alright.
Tell me the thing you've never told a soul
That keeps you up at night.
When could you tell it was over?
When did you turn on me?
I'd cry if I thought it would change your mind
Cry for the girl I hoped you to be.

One night of magic rush

One night to be confused
One night to speed up truth
We had a promise made
Four hands and then away
Both under influence
We had divine sense
To know what to say
Mind is a razorblade

To call for hands of above to lean on
Wouldn't be good enough for me, no

One night of magic rush
The start - a simple touch
One night to push and scream
And then relief
Ten days of perfect tunes
The colors red and blue
We had a promise made
We were in love

To call for hands of above to lean on
Wouldn't be good enough for me, no
To call for hands of above to lean on
Wouldn't be good enough for me, oh

And you, you knew the hand of a devil
And you kept us awake with wolves teeth
Sharing different heartbeats in one night

To call for hands of above to lean on
Wouldn't be good enough for me, no
To call for hands of above to lean on
Wouldn't be good enough for me, oh

whores at my door

hey
been trying to meet you
hey
must be a devil between us
or whores in my head
whores at my door
whores in my bed
but hey
where
have you
been if you go i will surely die
we're chained

uh said the man to the lady
uh said the lady to the man she adored
and the whores like a choir
go uh all night
and mary ain't you tired of this
uh
is
the
sound
that the mother makes when the baby breaks
we're chained

You think you're such a ladykiller

Here we go, I'm hanging out in Camden
Drink with my girlfriends on a Saturday night

This guy says, "come and meet my girlfriend"
She's sitting in the corner looking rather uptight

So I say "hello" and I try to be nice
But I see he's feeling itchy
Trying to play us off each other,
"Girls, girls, please don't fight" (you get the picture)

Hey you, the muscles and the long hair
Telling me that women are superior to men
Most guys just don't appreciate this
You just convincing me you're better than them

So he talks for hours about his sensitive soul
And his favorite subject is sex
I don't think he even wanted it
But, Christ this guy's too much (I wanna tell him)

I'm as human as the next girl,
I like a bit of flattery
But I don't need your practised lines, your school of charm mentality so
Save your breath for someone else and credit me with something more
When it comes to men like you,
I know the score,
I've heard it all before

(Here comes the next one)
Blondie was with me for a summer
He flirted like a maniac but I wouldn't bite
I'm weak and he was so persistent
He only had to have me 'cause I put up a fight

Oh God, the boy had such an ego
He liked to talk about himself all day and all night
You think you're such a ladykiller
But you were nothing special 'til you turned out the light

When he's nice to me he's just nice to himself
And he's watching his reflection
I'm a five foot mirror for adoring himself
Here's seven years bad luck (I wanna tell him)

When you say you love me you're just flattering your vanity
But I don't need your practised lines your, your school of charm mentality so
Save your breath for someone else and credit me with something more
When it comes to men like you,
I know the score,
I've heard it all before

Ooh, you're such a ladykiller, always on a winner, thinking that you're in there
Oh boy, you're such a ladykiller, super sexy mister, call it what you will, oh
You think you're such a lady killer, I just bet you're still there, posing in the mirror
Hey girls, he's such a ladykiller, but we know where he's coming from and we know the score.

Ο έρωτας είναι προσωπική υπόθεση

Ο έρωτας είναι προσωπική υπόθεση. Έτσι μου παν χθες.
-Γιατί;
-Μα είναι απλό γιατί πιστεύεις ότι το άλλο σου μισό είναι στη Ελλάδα και όχι στη Βραζιλία;
-Μα πως θα συνεννοηθώ και θα εκφραστώ σε μια γλώσσα που δεν ξέρω;
-Είδες; Είναι προσωπική σου υπόθεση λοιπόν τον ποιον θα ερωτευτείς αφού διαλέγεις τη γλώσσα. Και μην ξεχνάς ο μεγάλος έρωτας έρχεται μία φορά ή καμία.

Ο Β. λέει ότι όταν είσαι ερωτευμένος μιλάς στα δέντρα. Αλλά το περίεργο λέει είναι ότι περιμένεις να σου απαντήσουν. Μιλάς στα άψυχα πράγματα…αλλά για ποιόν; Για έναν άνθρωπο που τον έχεις εξιδανικεύσει για τις μικρές στιγμές. Χαίρεσαι με κάλπικο χρυσό και φύκια.. Δωρίζεις τον ψυχισμό σου τον παίρνει ο άλλος τον χλευάζει, τον κακοποιεί και στον επιστρέφει με ειρωνεία και εγωπάθεια. Ουσιαστικά, δίνεις άλλοθι στον βασανιστή σου. Το συμπέρασμα της βραδιάς είναι ότι όσο αφήνουμε ανθρώπους μπερδεμένους και πλυντηριασμένους να παίρνουν τα ινία της καρδιάς μας, δεν θα εκλείπουν συμπεριφορές μη σεβασμού και απαξίωσης.



Little by little the night turns around
Counting the leaves which tremble at dawn
Lotuses lean on each other in yearning
Under the eaves the swallow is resting
Set the controls for the heart of the sun

Over the mountain watching the watcher
Breaking the darkness
Waking the grapevine
knowledge of love is knowledge of shadow
Love is the shadow that ripens the wine
Set the controls for the heart of the sun

Witness the man who raves at the wall
Making the shape of his question to Heaven
Whether the sun will fall in the evening
Will he remember the lesson of giving
Set the controls for the heart of the sun

What's your new plan you moron???

Boy you got nerve to come along
You'll never learn I'm not your girls, not quite
Now please don't stand in my way

Oh

The bridge is broken x2

Boy you got nerve, I can observe :
Your worn out shoes
Go fetch the cobbler
It's all your fault
Go fetch the cobbler!
To fix the bruise

The bridge is broken x2

What's in your hand? Don't tempt me in
What's in your head? What's your new plan?
Don't make me beg you, no!

The stiches open x5

Boy you got nerve x2
Go fetch the cobbler x2
To fix the bruise

The bridge is broken x3

First Love? or Hell?

There's no way I can explain the way that you make me feel
And when you left me out this day
I thought you will come back anyway
Ya don't?, ya don't?, ya don't?

The laterna syndrome

Πάντα μου άρεσαν οι εξορμήσεις στην επαρχεία. Ο καθαρός αέρας το κάτι το διαφορετικό. Νοιώθεις το vibe της ηρεμίας, της χαλάρωσης και την νωχελικότητας. Αργά ανθρώπινα λικνίσματα στις περατζάδες στα σοκάκια με τα café. Οι γυναίκες σαν αναχρονιστικές Πυθίες που έχουν μόλις δαγκώσει την δάφνη, περπατούν αργά σαν αιλουροειδή που προβάλλουν την γυαλιστερή τους τρίχα για να προσεγγίσουν τα αρσενικά. Μαλλιά καλοφιασιδωμένα, αψεγάδιαστα άκρα, ψηλοτάκουνα και βλέμματα λάγνα με βλεφαρίδες που φτερουγίζουν. Τα απόλυτα θηλυκά μέχρι τη στιγμή που ανοίγουν διάπλατα την δίφυλλη ντουλάπα για να δουν τι θα φορέσουν.

Το τερατούργημα παίρνει σάρκα και οστά. Ότι πιο πρόστυχο, κοντό, πλουμιστό και άκομψο βρίσκει την θέση του και έχει την τιμητική του επάνω σε μια επαρχιώτισσα. And the pageant of the bizarre (instead of beauty) ξεκινά. Καυτά σορτς με γόβες, φορέματα με χρυσά και επώνυμες στάμπες βγαίνουν παγανιά. Το δε accessorizing σε όλο του το μεγαλείο χωρίς απαραίτητα να έχει σχέση με το ντύσιμο. Το έχει; θα το βάλλει σου λέει. Τα γυαλιά ηλίου εκεί είναι παντός καιρού. Όσο πιο μεγάλα μαύρα και επώνυμα τόσο το καλύτερο. Σα μάσκες από βενετσιάνικο καρναβάλι στολίζουν τα όμορφα βαμμένα πρόσωπα τους. Ίδιες και απαράλλακτες πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Οι οίκοι νυφικών είναι σε κάθε γωνία σαν τα περίπτερα (no wonder why). Με ένα όνειρο ζουν. Να φύγουν από σπίτι σπάζοντας με την άσπρη γόβα το πιάτο στο πατρικό τους και να ανοίξουν σπιτικό με τον όμορφο του χωριού ή τον τσιφλικά αναλόγως τα γούστα. Όπως μου παν ο Δ. & ο Χ.: ‘Καλή μου, εδώ και η τελευταία έχει τον Brand Pitt’.

Τι όμορφη που είναι η ζωή για την λατέρνα επαρχιώτισσα. Χωρίς άγχη με κύριο μέλημα της το λούσο και τον καλό γάμο. Κάτι λάθος κάνουμε όλες οι υπόλοιπες. Έχουμε εγκαταλείψει την φύση μας για την προσωπικότητα μας. Αλλά πάλι σκέφτομαι ότι μια τέτοια γυναίκα δεν φιγουράριζε ποτέ στα πρότυπα μου. Εάν αλλάζαμε ρόλους εγώ θα βαριόμουν στην πρώτη βδομάδα και κείνη θα έπεφτε ξερή από την εναλλαγή τόσων ρόλων μέσα σε μια μέρα.

Μια μέρα μου ολόκληρη η ζωή σου.

1000 dreams to reach the one

A new day, a new dream
Waking up, but still sleeping
All the time remembering
Pictures of your 1000 dreams

Again and again and again and again the same dream...

Is it too exhausting
To be in the wondering?
Don't you know it will repeat
Until you find the meaning?

Again and again and again and again the same dream...

Another chance, take a break
Face to face, big escape
Rewind and sublime
1000 dreams to reach the one

Again and again and again and again the same dream...

A new day, a new dream
Waking up but still sleeping
All the time remembering
Pictures of your 1000 dreams

I don't have to leave anymore...

I don't have to leave anymore
What I have is right here
Spend my nights and days before
Searching the world for what's right here

Underneath and unexplored
Islands and cities I have looked
Here I saw
Something I couldn't over look

I am yours now
So now I don't ever have to leave
I've been found out
So now I'll never explore

See what I've done
That bridge is on fire
Going back to where I've been
I'm froze by desire
No need to leave

Where would I be
IF this were to go under
It's a risk I'd take
I'm froze by desire
As if a choice I'd make