Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Κάποιες μέρες σαν κι αυτή

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν γεννηθεί πλασμένοι να υπομένουν, Συνήθως θέλουν μια ζωή στο fast forward. Δεν είναι τυχαίο που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε το ρόφημα τους να κρυώσει με αποτέλεσμα να ρίχνουν παγάκια. Τέρατα υπομονής δεν θα υπάρξουν ποτέ. Κι όμως, μπορούν να ελέγξουν συναισθήματα και έντονες διαθέσεις που άλλοι απλά δεν μπορούν. Διαχειρίζονται με μεγάλη ευκολία παλιρροιακα κύματα αρνητισμού και λειτουργούν ως κυματοθραύστες απροσάρμοστων συμπεριφορών.

Λέγεται ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι γεννημένοι νικητές. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εναλλαγές στην συμπεριφορά τους προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα στους γύρω τους και χαρακτηρίζονται ως αινιγματικοί χαρακτήρες. Είναι αξιέπαινοι γιατί έχουν τις δυνατότητες να μάθουν να κοιτούν το πρόβλημα από πολλές οπτικές γωνίες γρήγορα και αποτελεσματικά. Κάτι σαν ηθοποιοί, που μπορούν να υποδυθούν διάφορους ρόλους ρίχνοντας κλεφτές ματιές σε κάθε πλευρά του μηνύματος που θέλει να περάσει η παράσταση.

Υπηρετούν με πάθος αυτά που πιστεύουν και μπορούν να προσφέρουν τα πάντα στους ανθρώπους που διαλέγουν να χουν δίπλα τους. Ακόμα και όταν τα δικά τους άτομα τους απογοητεύουν εκείνοι δε χάνουν την δύναμη να προσπαθήσουν ξανά και ξανά. Οταν πλέον δεν αλλάζει η κατάσταση και αποχωρίζονται αυτόν/η που του/της χάρισε τον κόσμο θλίβονται βαθύτατα. Η θλίψη τους είναι τόσο μεγάλη που αποζητούν συμπαράσταση. Ισως να μην κατανοούν το γιατί κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται εκεί γι αυτούς χωρίς να το ζητούν. Η απάντηση είναι απλή επειδή εκτιμούν την διαφορετικότητα και μέσα από την επαφή αναγνωρίζουν ένα μικρό κομμάτι του εαυτού τους.

Με πολλή αγάπη στη Π. που θέλουμε να την βλέπουμε πάντα να χαμογελά ακόμα και όταν κάποιες μέρες την γυρνούν στα περασμένα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου