Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Κωδικό όνομα: Τρυφερότητα

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν θέμα με την τρυφερότητα και δεν έχει να κάνει με το αν στην βγάζει ο άλλος. Η είσαι τρυφερός άνθρωπος ή δεν είσαι. Βλέπω ζευγάρια μικρά, μεγάλα, υπερήλικα, να αγκαλιαζονται στους δρόμους να είναι χεράκι-χεράκι. Πόσο τους ζηλεύω. Όταν αρρωσταίνω δε, έχω μεγαλύτερη αδυναμία στην τρυφερότητα. Έτσι έχω μάθει μάλλον. Έχω μάθει όταν δεν είμαι καλά ο κόσμος να ανησυχεί κ να προσπαθεί να με κάνει καλά με αγκαλιές. Ναι, πολλές αγκαλιές. Δε με νοιαζουν τα λόγια. Αγκαλιές μόνο. Τόσες όσες να σκάσω. Θέλω να με πνίγουν από την αγάπη τους, μόνο έτσι γίνομαι καλά. Είμαι γκρινιάρα και όταν αρρωσταίνω, γίνομαι ανυπόφορη. Δεν μ αντέχω, ούτε εγώ η ίδια. Μόνο οι αγκαλιές με μαλακώνουν. Μόνο έτσι αισθάνομαι ασφάλεια. 

Αν η αγκαλιά εκλείπει καταρρέω, χάνω την δύναμή μου. Οταν δεν έχω έναν τρυφερό σύντροφο η ανασφάλειά μου χτυπάει κόκκινα. Ζηλεύω. Ποιός; εγώ! Ναι ζηλεύω όχι την φιγούρα της άλλης, αλλά με την σκέψη και μόνο ότι αυτή θα την αγκάλιαζε, εμένα όχι. Εγωιστικό; Ίσως, αλλά έτσι έχω μάθει. Να είμαι τόσο ποθητή ώστε ο άλλος να κάνει έρωτα μαζί μου μετά από ένα βράδυ πάθους. Να στέκεται να με κοιτά και να με περιεργάζεται χαιδεύοντας μου τα μαλλιά. Θέλω να με βλέπει όταν στρίβω την γωνία να μπω στο μπαράκι που με περιμένει και να σκέφτεται τα δευτερόλεπτα που θα φτάσω για να μπορέσει να μ αγκαλιάσει. Θέλω να βλέπω την λαχτάρα στα μάτια του. Να με κοιτά και να εκτιλύσσεται ένα μικρό πορνό που το ξέρουμε μόνο εμείς οι δύο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου να περνάνε από μπροστά μας εικόνες και όλα τα πυροτεχνήματα του έρωτα. Και μετα να αρκεστούμε, μάντεψε σε τι. Σε μια αγκαλιά. Πόσο μου χει λείψει να με πάρεις αγκαλιά! 

Ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τις εξαρτήσεις. Αλλά πλέον το παραδέχομαι. Εξαρτώμαι από μια αγκαλιά. Αν δεν την έχω δεν ειμαι εγώ, δεν είμαι καλά. Είμαι μια άλλη που μου μοιάζει λίγο. Αυτή η άλλη γκρινιιάζει, ξυνίζει, προσποιείται ότι περνάει καλά, ότι είναι κουλ, ζηλεύει, καίγεται. Θέλω μια αγκαλιά. Γελοίο στις μέρες μας, αλλά ο κόσμος έχει ξεχάσει να αγγίζει. Θέλω μια αγκαλιά, γιατί μέσα της χωράει όλος ο κόσμος μου. Θέλω μια αγκαλιά για να κατοικώ. Θέλω μια αγκαλιά για να γίνω πάλι εγώ.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Εκει που δεν υπάρχεις

Σε ενοχλούν τα συναισθήματα, αυτά τα πηγαία ένστικτα που αναμοχλεύονται, κάθε φορά που έρχεται αυτός στη μνήμη σου όταν έχεις διαλέξει.

Σε ενοχλεί που δεν μπορείς να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει. Σε κουράζει που μεγάλωσες και ακόμα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον έρωτα.

Πάντα να κάνεις το σωστό για τους άλλους και να δημιουργείς τον αντίπαλο εραστή. Αυτόν που θα ήθελες να είσαι μαζί αλλά δεν υπάρχει. Δυστυχείς από ευτυχία. Αυταπάτες για ένα εγώ που λατρεύουν οι άλλοι και δεν κατανοείς εσύ, γιατί δεν άφησες ποτέ κανέναν να γίνει καθρέφτης σου.

Πάντα γυρνάω σε σένα, πάντα βρίσκω κάτι από σένα.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Ωρε που πάμε;

Ήθελα να γράψω για το υπέροχο φεστιβάλ που πήγα αλλά θα το κάνω άλλη στιγμή...σήμερα είμαι λίγο πιο συναισθηματική. 
Γιατί; που θες να ξέρω ίσως γιατί απάντησα κάτι πολύ honest σε κάποιον που ήξερα παρα πολύ λίγο. Ακολουθεί διάλογος. Ξεκινάει ο άλλος...
- Λατρεύω τα βραδινά μπάνια
- Βραδινα μπανια κ μαλακιες ήταν για όταν είμασταν 20 που ερωτευόμασταν κιολα και κάναμε τα πάντα ολα
- Δεν ερωτεύεσαι τώρα; ε;
- όχι
- Περίεργο...
- Ερωτεύομαι με πράγματα, διαθέσεις όχι με ανθρώπους
- οκ περίεργο
- γιατί;
- Δεν ξέρω απλα μου φαίνεται κάπως. Είσαι με κάποιον τώρα;
- Θεωρώ οτι είναι πολύ τέλειο να ερωτεύεσαι τόσο τέλειο που συνήθως οι άνθρωποι δεν το αντέχουν. Δηλαδή είναι σα να βάζεις μηχανή αεροπλάνου σε fiatακι. Γαμιέται το σύμπαν. Δεν είμαστε για τέτοια. Οχι δεν είμαι.
- Προτιμάς μόνη σου;
- Προτιμώ τη συντροφικότητα αλλά με κάποιον που θα με κοιτάει στα μάτια και θα λιώνω και θα είναι αμφίδρομο. Αλλά επειδή δεν έχω αυταπάτες ναι προτιμώ μόνη μου.
- Μας γάμησες ρε κοριτσάκι
- Γιατί;
- Με βάζεις να σκεφτώ διάφορα
- Τι θες να σου απαντήσω κάτι πιο γκομενέ ε; Καλα το παίρνω πίσω...άκου...Αχ που να στα λέω με γάμησε ο τελευταίος μαλάκας και όλοι μαλάκες είναι και θα πάω με τις φίλες μου Μύκονο να το ξεπεράσω, να πηδήξω 2 Ιταλούς να συνέλθω...better?
- Χαχαχαχαχαχαχαχαχα είσαι όργιο !!!
- έλα μωρέ καλή είμαι ...κάνει ζέστα τι να βάλω;
- Τιποτα γάμησε το
- Τιποτα; Με μαγίο και γόβες; σα τη σταρ Ελλάς του δρόμου; να πάρω και κανα τίτλο
Που να του είχα αναφερει ότι γνώρισα πάλι νεάτερνταλ του τριημέρου (βλ. Παλιά ανάρτηση) όπου αυτή τη φορά φορούσε τη στολή του ψαγμένου. Είσαι πολύ νορμάλ για τα γούστα μου” είπε. Ναι ναι μην απορείς. Όπως μου παν αργότερα που το συζήτησα “μπορούμε να σε χαρακτηρίσουμε πολλά, νορμαλ όμως όχι”. Του αρέσουν λέει οι παρακμιακές γκομενες (άκου λέξη παρακμιακός για να χαρακτηρίσεις έταιρον ήμισι) σε αυτές βρίσκει τον εαυτό του, αυτές είναι καθρέπτης του. λέει. Αυτες δεν πληγώνονται ή μάλλον δε φοβάται να τις πληγώσει.
Με μένα είναι αλλιώς φοβάται γιατί πατάω καλά στα πόδια μου, θέλω να ερωτευτώ και αυτός δεν ξέρει αν μπορεί να ανταποδώσει. “Άσε μας κούκλε μου” ήθελα να του πω “νομίζεις ότι τόσο εύκολα θα σε ερωτευόμουν ρε κακομοίρη σε 3 ραντεβου; Μα τι νομίζει ο κόσμος; Γιατί μπερδεύουμε τον έρωτα με τον ενθουσιασμό; Καθυστερημένοι είμαστε;” Αρκέστηκα να ζητήσω συγνώμη που του προκάλεσα τέτοια αναστάτωση όπου τον έβαλα δηλαδή να απολογηθεί. Ανταποκρίθηκε λέγοντας μου να μη ζητάω συγνώμη γιατί είμαι τέλεια! Εκείνη τη στιγμή έσκασε ο κολλητός μου σα διαολάκι δίπλα στο κεφάλι μου και αντήχισαν τα λόγια του 'μην ασχολήσε δεν μπορείς να φανταστείς τι λέμε για να πηδήξουμε και να φύγουμε'.
Ντρέπομαι που κάθε φορά την πατάω. Ντρέπομαι που κάθε φορά πρέπει να απολογούμαι γιατί εγω μπορώ να ερωτευτώ και να αισθάνομαι άσχημα για αυτό. Κυρίως ήθελα απλά να περνάω καλά. Τώρα αν εσύ με βλέπεις για σχέση και κάνεις πίσω δεν είναι σωστό να προσπαθω να σου κάνω μαθήματα casual sex...for the love of God και good wines.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Συναισθηματικός εξτρεμισμός

"...με κολακεύει να σκέφτομαι ότι σας έχω φέρει σε τέτοια κατάσταση,
που χωρίς εμένα, μόνο μισές χαρές να μπορείτε πλέον να ζείτε..."

(Gabriel de Guilleragues, Lettres de la Religieuse Portugaise)