Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Ο μικρός σου παραδεισος

Και εκεί που νιώθεις ότι όλος ο αρνητισμός σου έχει εξαφανιστεί και τα βάζεις με τον εαυτό σου που έχεις κρατήσει μόνο τις καλές στιγμές, εκτροχιάζεσαι. Παρερμηνεύεις, τσαντίζεσαι και βλέπεις έναν άνθρωπο τόσο πεζό και δειλό που σου ‘ρχεται αηδία. Θέλεις να ξεράσεις και μόνο που σκέφτηκες να περάσεις το υπόλοιπο του βίου σου μαζί του. Δεν αντιλαμβάνεσαι γιατί θέλησες να δέσεις το χρυσό νήμα της σύντομης ζωής σου με το δικό του. Αναρωτιέσαι γιατί ήθελες να κλειστείς στο μικρό κλουβί της σημαντικότητας της αγάπης σας. Και γιατί αυτός ο έρωτας να ήταν τόσο ξεχωριστός όταν το τέλος είναι τόσο παρωχημένο, τόσο κοινότυπο και αναμενόμενο;

Αλλά οι καλές παλιές σου φίλες, οι άμυνες, δε θα σε εγκαταλείψουν τώρα. Σε βοηθούν να βάλεις το καλό σου χαμόγελο, να λάβεις πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή σου, να αλλάξεις την καθημερινότητα σου και να προχωράς με αξιοπρέπεια. Ευτυχώς έχεις ανθρώπους δίπλα σου που εκτιμούν αυτά τα μικρά ιδιαίτερα χαρίσματα σου και τις αναποδιές σου. Χτίζεις σιγά σιγά ότι χάλασε ο έρωτα Β διαλογής και η δύναμη που του ‘δωσες.

Μαζεύεις λοιπόν ότι προλαβαίνεις από συναισθήματα και αναμνήσεις, τα βάζεις άτσαλα σε μια βαλίτσα και την πέτα μακριά. Να μη θυμάσαι, να μη σκέφτεσαι, να μην ονειρεύεσαι. Κλείνεις το κουτί της Πανδώρας με το εκτυφλωτικό φώς που σε τρομάζει. Έπειτα λυτρωμένος που ξέφυγες από τον καταιγισμό των αναμνήσεων, βουλιάζεις στον καναπέ σου, κάνεις τον απολογισμό σου, την ταβανοσκόπηση σου και οραματίζεσαι μια ευτυχισμένη ζωή. Μια ζωή που θα είναι ολότελα δική σου. Την ζωγραφίζεις με χρώματα ζεστά, βάζεις μουσικές και αρώματα από τα παιδικά σου χρόνια. Αναμοχλεύεις μυρωδιές στο νου που σου φέρνουν εφορία. Κλείνεις τα μάτια και έρχεσαι πιο κοντά στον μικρό σου παράδεισο. Το μικρό σου καταφύγιο που στη μέση δεσπόζει ένα ιερό που όταν εναποθέτεις την πληγωμένη σου καρδιά αυτή αυτό-ιαίνεται και ζωντανεύει μονομιάς. Χτυπά δυνατά, γίνεται κατακόκκινη σαν Αυγουστιάτικο φεγγάρι και λάμπει σαν ήλιος, φωτίζοντας όλες τις σκοτεινές σου σκέψεις. Ξυπνάς από ύπνο βαθύ και η πρώτη ανάσα σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δυνατός και έτοιμος μαχητής…υπερασπιστής της ζωής που σου ανήκει δικαιωματικά.

ΥΓ. Κομμάτι από παλιές σκέψεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου