Miss Understanding

Πάντα ένιωθα σα τον καλό Σαμαρείτη και ενίοτε σα τη μητέρα Τερέζα. Το γιατί δεν μπορώ να το εξηγήσω. Βοηθάω τους πάντες φίλους, γνωστούς, άσχετους, χωρίς να περιμένω κάτι. Έτσι είμαι και με τα δώρα. Θα μπορούσες να με πεις και μαλάκα. Αλλά δεν αισθάνομαι έτσι. Ισως το EQ μου να είναι ανεπτυγμένο. Ίσως πάλι να φταίει η κλίση μου και το πόσο πολύ με γοητεύει η ψυχολογία και τα ανεξήγητα φαινόμενα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το χειρότερο βέβαια είναι με τους έρωτες. Ακόμα και όταν το πράμα δε τσουλάει χάνω τελείως την ιδιότητα της μελλοντικής γκόμενας και γίνομαι η miss Κατανόηση. Προτιμώ να ακούσω, να ενδιαφερθώ, να μιλήσω για άλλα θέματα πλην του φλέγοντος. Δυστυχώς γίνεται αυθόρμητα και το συνειδητοποιώ όταν είναι πλέον αργά.

Δέχομαι συχνά τα πυρά των φίλων μου γι αυτή την κατάσταση, γιατί τη θεωρούν άκυρη. Χάνω το ρόλο μου και το χρόνο μου λένε, γι αυτό τίποτα δεν καταλήγει σε κάτι ερωτικό. Δε με νοιάζει και καθόλου, απαντώ. Δεν μπορώ να κάθομαι να παίζω παιχνιδάκια sex power και στρατηγικής. Το ξέρω έχουν και αυτά το γούστο τους. Αλλά τι νόημα έχει αν ο άλλος δεν σε βάζει σε αυτή τη διαδικασία ή δεν έχει καταλάβει ότι είσαι αυτό που ψάχνει από τις θανατερές έξυπνες ατάκες, την κοινωνικότητα σου και την ικανότητα σου να μετατρέπεις μια βραδιά σε αξέχαστη. Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι ικανά να τον βγάλουν από τη λήθη, τότε άστο να πάει άστο, άστο πονάει άστο. It takes 2 to tango you know. Έχουμε χάσει λίγο την μπάλα. Δεν έχει αξία να πας να παίξεις αγώνα ποδοσφαίρου χωρίς αντίπαλο. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να κάνεις τάκλιν στον εαυτό σου.

ΥΓ. Ουτε η βροχή δε θα μπορούσε να με σταματήσει χθες το βράδυ...