Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Ο παραμυθάς και η πριγκίπισσα

Όταν ήμασταν παιδιά περιμέναμε με αγωνιά το παραμύθι. Περνώντας τα χρόνια, μεγαλώνοντας, η αγωνία μας δεν άλλαξε και πολύ. Δεν περιμένεις το βασιλόπουλο με το λευκό άλογο, αλλά τη δυνατή συγκίνηση του μεγάλου έρωτα. Αλλά τι γίνεται όταν ανακαλύπτεις ότι το βασιλόπουλο είναι ο παραμυθάς που σου διηγείται την ιστορία; Την ξεκινά, την σταματά, προσθέτει συγκίνηση, δράμα, χαρά, απόλαυση και άλλα πολλά. Εσύ με τα μάτια μικρού παιδιού γουρλωμένα πάσχεις με την φουκαριάρα την πριγκίπισσα που στο τέλος ο πρίγκιπας ακα παραμυθάς της δείχνει την πύλη του παλατιού επιτακτικά με τον δείκτη του χεριού τεντωμένο, κρατώντας αγκαλιά την βασίλισσα που του έταξε το χρυσάφι όλου του διπλανού βασιλείου.

Συναισθηματικά νεκρωμένη η διωγμένη πριγκίπισσα βαδίζει στο αφιλόξενο δάσος χωρίς προσανατολισμό και ελπίδα να βγει στο ξέφωτο. Με τσαλακωμένο φόρεμα, γρατζουνιές και σπασμένα τακούνια από το άτσαλο περπάτημα πάνω στα πεσμένα κλαδιά φτάνει σε μια λίμνη. Εκεί κοιτάει με δέος 3 νεράιδες που τελούν φόρο τιμής στις μεγάλες αγάπες. Τις ακούει να ξορκίζουν το κακό και να εξαγνίζουν τις πληγωμένες καρδιές. Αδύναμη πια η πριγκίπισσα πέφτει στο έδαφος, τα πουλιά πετούν μακριά και οι νεράιδες τρέχουν προς το μέρος της.

Όταν η πριγκίπισσα ανακτά τις αισθήσεις της, ανοίγει τα μάτια της και βρίσκεται σε ένα μέρος μαγικό με ανθισμένες λεβάντες. Οι νεράιδες καταφτάνουν για να ξεναγήσουν την πριγκίπισσα και να της εξηγήσουν τι έχει γίνει. Οι κάτοικοι της παραμυθούπολης γλεντούν χάνοντας την αίσθηση του χρόνου και μένουν για πάντα νέοι. Η πριγκίπισσα εκστασιασμένη ορμά στο χορό και ανακαλύπτει τι όμορφα που είναι μακριά από το βασίλειο του τρόμου. Μια μέρα εκεί που χόρευε την πλησίασε ένα όμορφο ξωτικό. Η ομορφιά του ήταν απόκοσμη που την μάγεψε. Την έπιασε από το χέρι την στροβίλισε στη μέση του χορού και έπειτα πέταξαν ψηλά αγκαλιασμένοι. Η πλημμύρα των συναισθημάτων και των όμορφων εικόνων από την παραμυθούπολη μεταμόρφωσαν την πριγκίπισσα σε νεράιδα. Βγαίνοντας μέσα από τα πελώρια κύματα της θάλασσας προς την ξηρά την περίμεναν οι 3 νεράιδες για να την καλωσορίσουν στη νέα της ζωή.

Από τότε η πριγκίπισσα που έγινε νεράιδα κρατά σα φυλακτό τις αναμνήσεις της από την παραμυθούπολη ευγνωμονώντας τις 3 καλές νεράιδες που της έδειξαν το δρόμο.

To be continued…

ΥΓ. Ν, Δ & Μ σας ευχαριστώ για όλα και για τις όμορφες στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες. Ο χειμώνας σας υπόσχομαι ότι θα είναι απλά ένα διάλειμμα μέχρι να ξαναγυρίσουμε στην παραμυθούπολη.

1 σχόλιο: